het 'blijven plakken'-verhaal van een Duitse immigrant in Gent

het 'blijven plakken'-verhaal van een Duitse immigrant in Gent

Torsten, zijn echtgenote, hun dochter en hun Italiaanse dagmoeder, Gent, 1992

Ik ben geboren op 22 juli 1965 in Hamburg, Duitsland. In 1989 leerde ik mijn vrouw Martine (uit Gent) kennen tijdens een reis door de Sahara, van Tunis naar Lomé. De volgende twee jaar pendelde ik elk weekend met de trein tussen Hamburg en Gent (650km voor elk traject, 120.000km in totaal), totdat ik mijn studies Economie aan de Universiteit Hamburg afgerond had. Ondertussen was het me wel duidelijk geworden dat ik eigenlijk liever geografie gestudeerd had, wat voor mij in Duitsland niet zomaar mogelijk was, omdat er een "numerus clausus" (een toegangsbeperking voor bepaalde studievakken) ingevoerd was. Mijn vrouw stelde me daarom voor om in Gent geografie te komen studeren. In 1992 schreef ik me dus in aan de Universiteit Gent. In hetzelfde jaar werd onze zoon Sean geboren, een gebeurtenis die toen ook in het vakgroepsblad gepubliceerd werd. In 1996 had ik dan naast mijn Duits masterdiploma Economie ook een Belgisch masterdiploma Geografie op zak en mocht ik aan de Universiteit Gent blijven werken als GIS-expert.
In 1997 kochten we een huis op de Sassekaai, net op tijd voordat de huisprijzen te pan uitvlogen ... en zo ben ik blijven plakken.
Heimwee heb ik niet, maar ik mis in Gent een beetje het groen, de stadsparken en de Duitse bossen, maar dat is ook het enige: Bier en eten vind ik véél lekkerder in België dan in Duitsland, de meisjes zijn hier liever en mooier ;-) en de mensen hebben over het algemeen een meer zuiderse mentaliteit, wat beter aansluit bij mijn persoonlijkheid dan de "Duitse Gründlichkeit".
Reizen is nog steeds onze grootste hobby en we hebben al 54 landen bereisd. Maar tot nu toe hebben we nog geen leukere stad gevonden dan Gent.

Torsten Wiedemann