Ghana

Ghana

Feest van het Centrum voor de Ontwikkeling van de Jeugd van Ghana, 2012

Doorheen zijn lange geschiedenis is Ghana vooral een immigratieland geweest. De relatieve welvaart van het land ten opzichte van zijn buren heeft altijd immigranten aangetrokken, vooral uit de buurlanden. Dit veranderde in de jaren 1960, toen de economie stagneerde en de politieke situatie in het land minder gunstig werd. Immigratie werd meer en meer beschouwd als een probleem, en uiteindelijk ging de Ghanese regering in 1969 over tot de uitzetting van honderdduizenden immigranten. Een verdere economische neergang en meer politieke instabiliteit in de jaren 1970 veranderden de richting van de internationale migratiestromen en vele Ghanezen verlieten nu het land. Zij trokken vooral naar andere Afrikaanse landen, zoals Nigeria, maar ook naar het Verenigd Koninkrijk (de vroegere koloniale heerser), de VS en Canada (omwille van het Engels, de officiële taal in Ghana) en Duitsland.

De Ghanese emigratie naar Amerika en Europa kende een nieuwe vlucht rond het midden van de jaren 1980, naar aanleiding van de beslissing van de staat Nigeria meer dan twee miljoen – vooral Ghanese – immigranten het land uit te wijzen. Het was ook dan dat de Ghanese migratie naar België en Gent een aanvang nam. In 1983 verschenen plots 77 nieuwkomers uit Ghana in de Gentse bevolkingsstatistieken, en in 1986 woonden al 809 Ghanezen in Gent. Daarna daalde hun aantal weer, tot het in de jaren 2000 opnieuw begon te stijgen. In 2013 waren 696 Ghanezen in Gent ingeschreven.

De migraties uit Ghana nemen vaak de vorm van cirkelmigratie aan, waarbij de emigranten terugkeren naar Ghana en dan weer vertrekken. Migratie werd een levenswijze voor vele Ghanezen, een noodzaak die haar uitdrukking vindt in het Ghanese gezegde ‘Vogels die niet vliegen, gaan dood’. Sinds de jaren 1990 hebben opeenvolgende Ghanese regeringen geprobeerd om Ghana terug aantrekkelijk te maken voor migranten, en zo de ‘brain drain’ uit het land om te keren in een ‘brain gain’. Vandaag lukt dat nog steeds maar gedeeltelijk, en vele, vaak geschoolde, Ghanezen blijven het land verlaten om elders een betere toekomst te zoeken.
 

Jozefien De Bock
 

Bronnen: