In 1965 begon Lisbeth Waldack op de Port Arthurlaan een café dat ze Viking noemde. Met die naam richtte ze zich op de Scandinavische zeelui die de Gentse haven aandeden. De Viking werd een van de vele zeemanscafés in de buurt. Zweden, Noren en later ook Finnen brachten er hun uren aan wal door. Toen Scandinavische zeelui te duur geworden waren, kwamen er mannen uit de Filipijnen. Ook zij gingen bij Lisbeth op café. Nog later werden de Filipijnse zeelui vervangen door Oost-Europeanen.

De laatste decennia veranderde het zeemansbestaan ingrijpend. De zeelui kwamen steeds minder lang aan wal en hadden ook minder geld te besteden. Lisbeth ging op zoek naar nieuw cliënteel en vond dit in de Gentse Muidenaars.

Buitenlandse zeelui zie je nu bijna niet meer in café Viking. Zij zijn vandaag een van de minst opvallende groepen buitenlanders in de stad, maar daarom niet minder talrijk. Naar schatting doen elk jaar zo’n veertigduizend buitenlandse zeelieden de Gentse haven aan. Zo’n zevenduizend onder hen brengen een deel van hun tijd door in het zeemanshuis Stella Maris aan de Hogeweg, hier niet ver vandaan.