In Gent, net als elders in Vlaanderen, duurde het lang voor de stedelijke overheid een migrantenbeleid uitwerkte. De eerste Gentse initiatieven draaiden puur op vrijwilligers. Integratie was niet aan de orde zolang men geloofde dat de gastarbeiders zouden terugkeren. Pas in 1977 werd een eerste migrantenwerker aangeworven om de problemen in het onderwijs aan te pakken. Maurice Maréchal, die tijdens zijn studies archeologie Turks had geleerd, groeide door zijn engagement uit tot een ‘peetvader’ voor de Turkse migranten. Hij wordt algemeen beschouwd als de pionier van het Gentse integratiewerk.

Uiteindelijk duurde het tot begin jaren 90 voor de stad een volwaardige Stedelijke Integratiedienst zou oprichten. Een leegstaand schoolgebouw in de Kaprijkestraat, hier om de hoek, werd de thuisbasis ervan. Dit gebouw was speciaal gekozen om zijn grote speelplaats, die kon dienstdoen als wolwasplaats voor Turkse vrouwen. Bij de migrantengemeenschap stond het gebouw bekend als ‘het bureau van Maurice’, tot deze in 2013 met pensioen ging.

In de zomer van 2013 verhuisde de Integratiedienst naar de Sint-Salvatorstraat. Nu is hier opnieuw een schooltje gevestigd.