In 1991 begon de Socialistische Federale Republiek Joegoslavië uiteen te vallen. De oorlogen zouden het leven kosten aan zowat 140.000 mensen. Een groot deel van hen stierf door etnische zuiveringen.

Tienduizenden gezinnen sloegen op de vlucht voor het geweld, onder wie ook een groot aantal Bosnische moslims. Zij kwamen vanaf 1992 in Gent terecht via een netwerk van vrijwillige en professionele hulpverleners. De Bosnische vluchtelingen organiseerden zich vanaf 1993 in een eigen vereniging, Bosna. Deze stelde zich tot doel landgenoten hier en in het oorlogsgebied te hulp te schieten. De Centrale, het intercultureel centrum van de Gentse integratiedienst, stelde zijn lokalen gratis ter beschikking.

Tijdens de maandelijkse vergaderingen van de vzw wisselden de Bosnische nieuwkomers informatie uit over de mogelijkheden voor werk en onderwijs in Gent, maar ook nieuws over achtergebleven familieleden. De meeste Bosnische Gentenaars waren afkomstig uit de gemeente Modriča, een zwaar getroffen gebied.

De Centrale zette zijn lokalen ook open voor verschillende andere groepen nieuwkomers, waaronder Dominicanen, Ghanezen en Afghanen.