De eerste werking voor migrantenvrouwen in Gent ontstond aan het einde van de jaren 70 in de wijken Rabot en Brugse Poort. Enkele geëngageerde onderwijzeressen trokken er van deur tot deur om de Turkse buurtbewoonsters thuis Nederlandse les te geven en te leren lezen en schrijven. Heel wat vrouwen van de eerste generatie hadden in hun geboorteplaats nooit de kans gehad om naar school te gaan. Door hun analfabetisme leefden ze in Gent erg geïsoleerd.

In 1984 kreeg dit initiatief de naam El Ele, Turks voor ‘hand in hand’. Vanaf 1992 werd het ook uitgebreid naar Maghrebijnse vrouwen. Vanuit de taallessen ontstonden in de jaren 80 verschillende deelwerkingen voor migrantenvrouwen. Zo werden er ook rijlessen georganiseerd, kwam er een ‘schoonmoederswerkgroep’, waarbij huwelijksmigranten bij hun integratie werden begeleid door hun schoonmoeder, en een drugswerkgroep voor moeders.

In 2008 hield El Ele op te bestaan. De betekenis van dit initiatief als pionier voor migrantenvrouwenwerking tot ver buiten Gent kan niet onderschat worden.