Hier woonde en werkte Gilbert Lamont, buurman met een hart, integratiewerker avant la lettre. Toen Gilbert in 1965 zijn kapperszaak opende, ontdekte hij al snel dat recht ertegenover een groep Turkse gastarbeiders was ondergebracht. Zij kwamen uit Posof, een gemeente in het uiterste noordoosten van Turkije. Hier in Gent werden ze zwaar uitgebuit door hun werkgevers en huisbazen.

Gilbert wierp zich op als hun redder in nood. Hij leerde Turks en ging onderhandelen voor een beter loon en betere huisvesting voor hen. In zijn kapperszaak op de hoek werd vaak nachtenlang gekaart en koffiegedronken, terwijl Gilbert de haren knipte. Omdat hij zo vloeiend Turks sprak, geloofde op den duur niemand nog dat hij een Belg was. Hij kreeg de bijnaam ‘Zülbiye Berber’ (Zülbiye de kapper). Toen hij in 1995 plots overleed, werd zijn begrafenis bijgewoond door honderden Turkse mannen, vrouwen en kinderen die hun kapper de laatste eer kwamen bewijzen.

Net als Gilbert hebben vele tientallen Gentenaars zich in de jaren 60 en 70 ingezet om nieuwkomers te ondersteunen bij hun eerste stappen in de Belgische samenleving. Van de meesten zijn de namen intussen vergeten, maar de ‘kapper van Sint-Amandsberg’ is velen bijgebleven.