Europa en Latijns-Amerika hebben steeds een sterke band gehad wat betreft migratie, mede dankzij hun gedeeld koloniaal verleden. Toch is het pas relatief recent dat Europa van een sturende naar een ontvangende regio is veranderd. Tot de jaren 1950 kon Latijns-Amerika rekenen op een aanzienlijke instroom van voornamelijk Spanjaarden, Italianen, Portugezen en Duitsers. Het is pas na WOII dat dit migratiepatroon keerde en een emigratiestroom ontstond vanuit Latijns-Amerika naar de VS en ook Europa. Tegelijk gingen de verschillende Latijns-Amerikaanse landen hun immigratiepolitiek verstrengen, wat de instroom uit Europa deed stilvallen.

Het sociale en politieke geweld dat de regio gedurende de jaren ’70 en ’80 tekende,  zorgde voor een vlucht van migranten om economische en politieke redenen, die moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn. De brutaliteit van de militaire regimes in Chili, Uruguay en Argentinië wekte ook bezorgdheid in België, dat zijn grenzen gedeeltelijk openzette voor vluchtelingen uit de regio. Ondanks de verstrengde Europese migratiepolitiek in die periode vonden zo heel wat hoogopgeleide dissidenten de weg naar ons land.

Deze gedwongen migraties resulteerden in het ontstaan van meer stabiele migratienetwerken die de latere migratiestromen in grote mate beïnvloedden. Arbeidsmigratie naar Europese landen (vnl. Spanje) flakkerde op in de jaren ’80 en versnelde in de late jaren ’90, onder meer door de verzwakking van de Latijns-Amerikaanse economieën door schuldenopbouw, inflatie en onstabiele groei.
Vandaag is de migratie naar Europa gestabiliseerd. Dit heeft enerzijds te maken met de verbeterde economische situatie in verschillende Latijns-Amerikaanse landen, maar ook met de verstrengde Europese migratiewetgeving en recent met de financiële en economische crisis die de werkgelegenheid in Europa aantast. Opvallend is dat sinds 10 jaar 70% van de Latijns-Amerikaanse migranten in Europa vrouwen zijn. In België komt 59% van de Latijns-Amerikaanse migranten die een visum verkrijgen naar hier omwille van hogere studies.

Thomas Van Roey