Vanaf de jaren 60 kwamen heel wat Turkse en Noord-Afrikaanse vrouwen uit Gent in dit ‘Moederhuis van de Openbare Onderstand’ terecht om er gratis te bevallen. Het ‘lighuis’ aan de Bijloke werd in diezelfde periode geconfronteerd met een leegloop, want de Vlaamse vrouwen gingen liever naar het gloednieuwe Academisch Ziekenhuis. Toen het moederhuis in 1977 uiteindelijk de deuren sloot, lagen er nog nauwelijks Belgische vrouwen tussen de migrantenmoeders.

In tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd, werden migrantengezinnen veel vroeger dan de jaren 70 in Gent herenigd. Vooral vanuit Turkije kwamen al sinds de jaren 60 grote aantallen vrouwen en kinderen over. Zo’n gezinshereniging werd aangemoedigd door de fabrieksbazen, die hoopten later ook de zonen en dochters van het gezin aan te werven.

De cisterciënzerinnen die het moederhuis runden, hadden ook een buitenverblijf in Nazareth. Daar brachten ze sinds de Eerste Wereldoorlog verzwakte kinderen onder. Ook vele Turkse zuigelingen, die in Gent vaak in krotten waren gehuisvest, werden naar dit ‘Gesticht der voedsterlingen’ overgebracht. Ze deden er kracht op tijdens hun eerste levensmaanden, zodat ze weldoorvoed en vervuld van frisse buitenlucht konden terugkeren naar hun ouders. Niet alleen de zusters, maar ook de artsen schreven zo’n verblijf in het Kinderkasteel van Nazareth regelmatig voor bij borelingen van gastarbeiders.