In de jaren 70 doken in verschillende Belgische steden de eerste moskeeën op. In Gent waren islamitische gastarbeiders al sinds de jaren 60 op zoek naar een gebedsruimte die groot genoeg was voor zowel de Noord-Afrikaanse als de Turkse gemeenschap. In 1974, vlak voor de officiële erkenning van de islam als staatsgodsdienst, stelde het bisdom hier een leegstaand achterhuis ter beschikking. Met de hulp van tientallen scholieren en andere vrijwilligers werd het opgeknapt en ingericht als moskee. Het gebouw stond voordien bekend als ‘het missiekot’. Tijdens de renovatie vonden de vrijwilligers er grote hoeveelheden ingezameld zilverpapier. Op het gelijkvloers baden de Noord-Afrikanen, op de verdieping de Turken, elk in hun eigen taal en volgens hun eigen gewoonten.

De moskee deed uiteindelijk slechts vier jaar dienst. Vanaf 1978 richtten verschillende groepen aparte moskeeën op. Vandaag zijn er in Gent dertien: niet alleen Turkse en Marokkaanse, maar ook een Bosnische, een Pakistaanse en een internationale studentenmoskee.

Behalve voor het gebed waren de migrantenmoskeeën ook belangrijk bij een overlijden. Hier werd geld ingezameld om de overledene te repatriëren naar het land van herkomst. In Gent was er tot 2006 immers geen islamitische begraafplaats.