In de jaren 60 kwamen de meeste Spaanse migranten naar Gent om als dienstbode te werken. Een eigen plek om te ontspannen hadden ze niet. Om hen te behoeden voor de eenzaamheid sloegen twee Gentse Spanjaarden de handen in elkaar: Miguel Echeverria, die zelf een vluchtelingenkind geweest was en bij het ACV werkte, en padre Lopez, een priester die wekelijks de mis kwam opdragen voor de Spanjaarden. Samen richtten zij een echt ‘Spaans Huis’ (Hogar Español) op. Daar konden de nieuwkomers weer even thuis zijn. Dergelijke Spaanse Huizen ontstonden in die periode overal in Europa.

De eerste echte Hogar Español in Gent was gevestigd op de Brusselsesteenweg. Na de dood van Franco in 1975 droogden de subsidies voor Spaanse emigranten echter op. De Spanjaarden waren dan ook genoodzaakt een ander onderkomen te zoeken. Dat vonden ze bij Lucien en Sinda, eerst in het huis Frascati, aan de overkant van de straat, later hier.

In het laatste kwart van de 20ste eeuw werd Spanje een steeds populairdere vakantiebestemming voor Vlamingen. Daardoor begon de Hogar Español ook steeds meer Gentenaars aan te trekken. Vandaag komen er opnieuw veel Spanjaarden over de vloer, Erasmusstudenten maar ook nieuwe arbeidsmigranten, op de vlucht voor de economische crisis in hun thuisland.